Odia Story God and Devil |ଭଗବାନ ଓ ସଇତାନ

ଭଗବାନ ଓ ସଇତାନ

ଥରେ ଭଗବାନ ପୃଥିବୀ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଲେ l ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ ନାରଦ l ଦୁହେଁ ଦରିଦ୍ର ବୁଢ଼ା ବେଶରେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚିଲେ l

ବୁଲୁଥିବା ବେଳେ ନାରଦ ଦେଖିଲେ, ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଭିଡ ଜମିଛି l ସେମାନେ ସେଠାକୁ ଗଲେ l ସେଠି ଗୈରିକ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତ ଜଣେ ସାଧୁ ନିଜକୁ ଭଗବାନ କହି ନାନା ପ୍ରକାର ଅଲୌକିକ ବିଦ୍ୟା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲେ l ଲୋକେ ଭୋଳ ହୋଇ ତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପଡୁଥିଲେ l

ନାରଦ ସହି ନ ପାରି କହିଲେ -ପ୍ରଭୁ, ଏ କି ଅନାଚାର l ଆପଣ ଥାଉ ଥାଉ ଏ ପୁଣି କିଏ ନିଜକୁ ଭଗବାନ ବୋଲି ପ୍ରଚାର କରୁଛି ? କିଛି କରନ୍ତୁ l ଭଗବାନ କହିଲେ – ନାରଦ ତୁମେ ଅଯଥାରେ ରାଗୁଛ l ଚାଲ ଏଠାରୁ ଯିବା l
ନାରଦ କିନ୍ତୁ ଛାଡିବାର ପତ୍ର ନ ଥିଲେ l ସେ ଗୈରିକ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତ ସାଧୁଙ୍କୁ କହିଲେ – ତୁମେ କ’ଣ ନିଜକୁ ଭଗବାନ ବୋଲି କହୁଛ ? ଏଠି ପରା ଅସଲ ଭଗବାନ ଛିଡ଼ାହୋଇଛନ୍ତି l

ସାଧୁ ହସି ହସି କହିଲେ – ଏ ବୁଢା ହେଉଛି ଭଗବାନ ? ତୁମେମାନେ ବୋଧ ହୋଏ ପାଗଳ l ମୋର ଅସଲ ରୂପ ଏ ଯାଏ ଦେଖିନ l ଏଠୁ ପଳାଅ, ନ ହେଲେ ଏଇନେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଭସ୍ମ କରିଦେବି l

ଏହା ଶୁଣିବା କ୍ଷଣି ଭଗବାନ, ନାରଦଙ୍କ ହାତ ଧରି ଦୌଡିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ l ନାରଦ ଆଚମ୍ବିତ ହୋଇ କହିଲେ – ପ୍ରଭୁ ଆପଣ ଭୟରେ ପଳାଉଛନ୍ତି କ’ଣ ? ସେ ଏତେ କଥା କହିଲା, ଆପଣ ସେମିତି କେମିତି ? ତା’ କୁ ଭସ୍ମ କରିଦେଉନାହାନ୍ତି କାହିଁକି ? ଆପଣ କ’ଣ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଆସି ସବୁ ଭୁଲିଗଲେ ?

ଭଗବାନ କହିଲେ – ନାରଦ, ସବୁ ମନେଅଛି l କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଯେମିତି କହୁଛ, ସେମିତି କାମ ହୁଏନା l ସେ ସାଧୁ ଭଣ୍ଡ, ସଇତାନ ର ଦୂତ l ସେ ଯାଦୁ ଦେଖାଇ ଲୋକଙ୍କୁ ବଶ କରୁଛି l କଥା କଥାକେ ଭସ୍ମ କରିଦେବି ବୋଲି ସଇତାନ କହେ, ଅସଲ ଭଗବାନ କହନ୍ତିନାହିଁ l ଅସଲ ଭଗବାନ ସୈତାନକୁ କାବୁ କରନ୍ତି l