Explore the intriguing tale of Lalbahadur Sastri at Sunsari Rela Station in this captivating Odia narrative. Delve into the life and adventures of this remarkable individual in a story that promises both inspiration and intrigue
ଶୁନଶାନ୍ ରେଳ ଷ୍ଟେସନ୍ ।
ଦିନର ଶେଷ ଟ୍ରେନ୍ ଟି ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଛାଡିଦେଇଥିଲା |
ଜଣେ ବୃଦ୍ଧ ମହିଳା ଏକା ଏକା ବସିଛନ୍ତି। ପରଦିନ ଟ୍ରେନ୍ ଆସିବ ବୋଲି ସେ ଜାଣି ନଥିଲେ | ଜଣେ ଗାର୍ଡ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ।
- ମା’ଜି, ତୁମେ କୁଆଡେ ଯିବ?
- ବାପା, ମୁଁ ମୋ ପୁଅ ପାଖକୁ ଦିଲ୍ଲୀ ଯିବି |
- ଆଜି କୌଣସି ଟ୍ରେନ୍ ନାହିଁ, ମା’ଜି |
ବୃଦ୍ଧା ଜଣକ ଅସହାୟ ଭାବେ ଗାର୍ଡଙ୍କୁ ଚାହିଁଲେ | ଗାର୍ଡ ବୋଧହୁଏ ଦୟାଳୁ ଥିଲେ |
- ମା’ଜି, ମୋ ସାଂଗରେ ଆସ। ଅପେକ୍ଷା କକ୍ଷରେ ବସିବ।
- ହଉ ଚାଲ, ବାପା | ଆଉ କଣ କରିବା!
- ମା’ଜି ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀରେ ରୁହନ୍ତି କି?
- ହଁରେ, ବାପା
- କି କାମ କରନ୍ତି?
- ଏଇ ରେଳରେ କାମ କରନ୍ତି।
- କଣ!!!
- ମୋତେ ନାମ କୁହ |
ତାଙ୍କ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ ହୋଇପାରିବ କି ନାହିଁ ଦେଖିବା | - ମୁଁ ତାକୁ ଲାଲ୍ ଡାକେ |
ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ଲାଲ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି |
(ଲାଲ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀ, ସେତେବେଳେ ଭାରତୀୟ ରେଳ ବିଭାଗର କ୍ୟାବିନେଟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲେ।)
ଗାର୍ଡ ଷ୍ଟେସନ ମାଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ପାଖକୁ ତାଙ୍କୁ ନେଇଗଲେ। ଷ୍ଟେସନମାଷ୍ଟ୍ର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଏକ ଫଟୋ ଦେଖାଇ ମହିଳା ତାଙ୍କ ମା’ବୋଲି ନିଶ୍ଚିତ ହେଲେ।
ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପୁରା ଷ୍ଟେସନ ରେ ମୃଦୁ କୋଳାହଳ ହେଲା | କିଛି ସମୟ ପରେ ସେଲୁନ୍ କାର ଆସିଲା | ତାଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନେ ସେଥିରେ ବସିବାକୁ କୁହାଗଲା।
ବୁଦ୍ଧା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ। ତାଙ୍କ ପୁଅର କ’ଣ ଏତେ ଶକ୍ତି ଅଛି!!!! ୟେ ସବୁ ପାଠପଢ଼ା ର କମାଲ।
ଲାଲ ବାହାଦୂର ଏ ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣି ନଥିଲେ। ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ଭାରତୀୟ ରେଳବାଇ ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା |
ଶେଷରେ, ଯେତେବେଳେ ମା ପୁଅ ଙ୍କ ମିଳନ ହେଲା।
ମା ପଚାରିଲେ – “ପୁଅ, ତୁ କେଉଁ ରେଲଗାଡିରେ କାମ କରୁଛୁ? ମୁଁ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ପଚାରିଲି, ସେ ହସିକି କହିଲେ,”ମୁଁ କିଛି କହି ପାରିବି ନାହିଁ। ଆପଣ ନିଜ ପୁଅକୁ ପଚାରିବେ।”
ଶାସ୍ତ୍ରୀ ଉତ୍ତର ଦେଲେ- ” ବହୁତ ଛୋଟ କାମ କରୁଛି ମା। ରେଲଗାଡିରେ କାମ କରିବାକୁ ଆହୁରି ପାଠ ଓ ଦେହରେ ଅଧିକ ଶକ୍ତି ଦରକାର। ସେଥିପାଇଁ ଯେଉଁମାନେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଖାଇବା-ପିଇବା ଓ ହିସାବ ପତ୍ର ବୁଝୁଛି।”
-ହେଲେ ପୁଅ ତୋ’ର ବହୁତ ଖାତିର ଏଠି।
-ନା’ମା କି ଖାତିର? ମୁଁ ଯେମିତି ତୋତେ ଭଲପାଏ ଏମାନେ ସେମିତି ମୋତେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି।
ଏହିପରି ନେତାମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିରଳ, ସେମାନେ କେବେ କ୍ଷମତା ପାଇଁ ଲାଳାୟିତ ହୋଇ ନାହାଁନ୍ତି। ସେମାନେ କେବଳ ପଦବୀର ଶୋଭା ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି।
